Αξιοθέατα δήμου Φυλής

Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας Ζεφυρίου 

Ένα μικρό αλλά εντυπωσιακό μουσείο που κερδίζει τις εντυπώσεις με τα εκθέματα, πιστά αντίγραφα, προχριστιανικών και βυζαντινών χρόνων. Αρχαίοι μηχανισμοί εκκίνησης αθλημάτων, ναυπηγικούς, αντλητικούς, αντικείμενα που βοηθούσαν τους αρχαίους σε εμπορικές συναλλαγές, αλλά και τριήρεις και πλοία της Κερύνειας. Εντύπωση προκαλεί και η «ύσπληξ», μηχανισμός αγώνων δρόμων, που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα και εμπόδιζε τους αθλητές να κάνουν πρόωρη εκκίνηση. Ξεχωριστό επίσης έκθεμα, είναι και ο «Κοχλίας του Αρχιμήδη»… ένα όργανο με το οποίο οι χειριστές του τρυπούσαν τη γη έως και 15μέτρα βάθος, έτσι ώστε να βρουν και να βγάλουν νερό. Άξιο αναφοράς είναι το «όπλο» που κατασκευάστηκε για να πετάει πέτρες με υγρό πυρ. Ο πρώτος καταπέλτης, βρίσκεται ανάμεσα στα εντυπωσιακά εκθέματα και «συναγωνίζεται» σε ενδιαφέρον με την κυκλόσφαιρα του Ήρωνα, όπου η θερμική ενέργεια μετατρέπεται σε κινητική. Η επίσκεψη στο Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας Ζεφυρίου, θα σας αφήσει άφωνους με τις τεχνολογικές λύσεις που έβρισκαν οι αρχαίοι Έλληνες τόσο για θέματα εμπορικά, όσο και στρατηγικής σημασίας. Ενημερωθείτε για τις ώρες λειτουργίας του και κάντε ένα «δώρο» γνώσης σε εσάς και τα παιδιά σας. 

Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κλειστών Φυλής

Κοντά στο αρχαίο φρούριο της Φυλής και σε 600-περίπου- μέτρα, ένα παλαιό μοναστήρι, στολίζει τη νοτιοδυτική πλευρά της Πάρνηθας.
Η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κλειστών Φυλής, (επί Τουρκοκρατίας ονομαζόταν «Κλειστιώτισσα»), καθηλώνει τον επισκέπτη με την επιβλητική της θέα και τοποθεσία. Το απόκρημνο αλλά μαγευτικό φαράγγι της «Γκούρας» σε συνδυασμό με τα βουνά, υπόσχεται μοναδικές εικόνες και βόλτες. 

Σύμφωνα με την παράδοση, περιπατητής ακολούθησε ένα περίεργο φως, το οποίο και τον οδήγησε στο κοίλωμα ενός βράχου, απέναντι από τη σημερινή θέση της μονής. Εκεί ανακάλυψε την εικόνα της Παναγίας της Ελεούσας. Έτσι αποφασίστηκε να χτιστεί μια εκκλησία στην απέναντι πλευρά του σημείου που βρέθηκε η εικόνα, καθώς το έδαφος ήταν πιο κατάλληλο. Οι εργασίες όμως σταμάτησαν δύο φορές από φόβο, καθώς η εικόνα επέστρεφε μόνη της στο αρχικό σημείο που βρέθηκε. Μετά από ολονύχτια παράκληση, η εικόνα δεν μετακινήθηκε ξανά και έτσι οι εργασίες συνεχίστηκαν και ολοκληρώθηκαν στο σημείο που είχαν επιλέξει οι κάτοικοι. Μέχρι και σήμερα, παραμένει αξιοπερίεργος ο τρόπος που οι μοναχές μεταφέρουν έως απέναντι, στο κοίλωμα της «Φανερωμένης» το άσβηστο καντήλι της.

«Δέμα»: Το τείχος των Ίνκας…δήμου Φυλής! 

Θα φανταζόσασταν ποτέ ότι θα υπήρχε στην Αττική ένα τείχος, που θα έμοιαζε (σύμφωνα με αρχαιολόγο) με το οχυρό των Ίνκας; Και όμως είναι γεγονός. Το αρχαίο τείχος «Δέμα», δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από το τείχος στο Σασαχουαμάν του Περού. Το τείχος μπορεί να είναι αρχαίο, αλλά όχι και η ονομασία του. Του δόθηκε το όνομα «Δέμα» (ή «Δέσις»), λόγω του “δεσίματος” των νοτιοδυτικών πλαγιών της Πάρνηθας με την οροσειρά Αιγάλεω. Η έκτασή του, φτάνει περίπου τα 4,5 χιλιόμετρα και διακρίνεται από ψηλά, ανάμεσα στο όρος Αιγάλεω και Πάρνηθας. Κατά καιρούς, τόσο η χρησιμότητά του όσο και η χρονολόγησή του, έχει απασχολήσει τους αρχαιολόγους. Ωστόσο, βάσει της λιθοδομής του, υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκε στα χρόνια του Βοιωτικού πολέμου (378-375 π.Χ). 

Ανατολικά του τείχους, διακρίνονται τα ερείπια ενός δεύτερου τείχους, μήκους 200ων μέτρων. Το «Πίσω Τείχος» όπως ονομάζεται, βρίσκεται στην πεδιάδα των Άνω Λιοσίων, ήταν αρκετό πιο ισχυρό και δημιουργήθηκε – προφανώς- για την απόκρουση επιθέσεων. Το «Δέμα» είναι ένα από τα πιο σημαντικά οχυρά φρούρια της Αττικής και μέχρι και σήμερα, δεν έχει «αποκαλύψει» όλα του τα μυστικά. Η ευκαιρία να το γνωρίσετε, απέχει μόλις… μια ανάσα από το κέντρο της Αθήνας. 

Φρούριο Φυλής

Το Φρούριο της Φυλής, είναι ένα από τα πολλά που είχαν κατασκευάσει οι Αθηναίοι, έτσι ώστε να μπορούν να ελέγχουν τους δρόμους που οδηγούσαν στο εσωτερικό της Αττικής. Χρονικά τοποθετείται (πιθανόν) τον 4ο αιώνα. Το φρούριο ορθωνόταν στη βόρειο-ανατολική πλευρά και για την κατασκευή του, είχαν χρησιμοποιηθεί ακατέργαστοι λίθοι. Οι απότομοι βράχοι της δυτικής πλευράς, ήταν από μόνοι τους ένα φυσικό τείχος, καθώς λόγω της απόκρημνης θέσης τους, ήταν πολλή δύσκολη η πρόσβαση.  Σύμφωνα με επιγραφή, επισκευές στο τείχος πραγματοποιήθηκαν το 236 π.Χ.

Ο επισκέπτης σήμερα μπορεί να δει τμήματα του αρχαίου τείχους – καθώς οι περισσότεροι τοίχοι είναι κατεστραμμένοι- με κάποια σημεία να μαρτυρούν το μεγάλο του ύψος (680μ.). Ανάμεσα στα ερείπια, μπορεί κανείς να διακρίνει και τέσσερα κτίσματα, τα οποία η μόνιμη φρουρά, τα χρησιμοποιούσε για τις καθημερινές της ανάγκες. 

Η ιστορία αναφέρει ότι το 304 π.Χ, ο διάδοχος του Μ. Αλεξάνδρου, Δημήτριος Α΄ ο Πολιορκητής, είχε καταβάλει το φρούριο και να το έχει υπό την κυριαρχία του έως και το 288 π.Χ.

Εκτός από την ευκαιρία να «περπατήσετε» στα χνάρια, του έμπιστου του Μ. Αλεξάνδρου, θα απολαύσετε και μια μοναδική θέα, από το ψηλότερο σημείο του φρουρίου. 

Σπήλαιο Πανός

«Σπήλαιο του Πανός», «Άντρο του Πανός», «Νυμφαίων των Φυλασίων», «Λυχνοσπηλιά», «Λυχναρότρυπα»… Διαφορετικές ονομασίες – με επικρατέστερη την πρώτη- αλλά μια και μοναδική εμπειρία! Το πιο γνωστό σπήλαιο της Πάρνηθας, υπόσχεται στους λάτρεις της πεζοπορίας, μια μυθική διαδρομή γεμάτη φύση και… μυστήριο, μέχρι να φτάσει κανείς στο εσωτερικό του. Σε υψόμετρο 630 -περίπου- μέτρων, στην “αγκαλιά” της χαράδρας της Γκούρας, ο αρχαιολόγος Σκιάς ανακάλυψε εντελώς τυχαία το 1900, την είσοδο της αρχαίας αυτής σπηλιάς. Προϊστορικά αγγεία και χαραγμένες επιγραφές, επιβεβαίωσαν ότι το σπήλαιο αυτό λειτουργούσε ως χώρος λατρείας του Θεού Πάνα και των Νυμφών. Πέρα όμως από τα προϊστορικά ευρήματα, ανακαλύφθηκαν και πάνω από 2.000 λυχνάρια του 4ου αιώνα μ.Χ,
(εξ ου και η ονομασία «Λυχνοσπηλιά») που “μαρτύρησαν” την παρουσία Φανατικών Χριστιανών. Το σπήλαιο αποτελείται από δυο θαλάμους, με την κύρια αίθουσα να φτάνει σε ύψος 20 μέτρων.